Toen ik laatst naar het nieuws keek, had ik een déjà vu: "Ernstige beschuldigingen tegen Exxon". Toen werd gemeld dat de oliemultinational Exxon Mobil sinds de jaren zeventig mensen massaal had misleid over de gevaren van fossiele brandstoffen voor ons klimaat, dacht ik: "Dat heb ik eerder gehoord!

Inderdaad, het verhaal van een "door hebzucht vergiftigde waarheid" is eigenlijk een oud verhaal. Maar helaas, zoals de huidige rapporten over Exxon laten zien, is het nog steeds gevaarlijk. Want beslissende veranderingen om beter en gezonder te beheren, om uw en mijn kinderen een leefbaar milieu na te laten, duren veel te lang. Dus wat kunnen we doen?

Helaas is het gebruikelijk

Welke voorbeelden kent u die aantonen hoe lang het vaak duurt voordat bekende misstanden zijn verholpen? Vooral bedrijven dekken zich vaak niet bepaald met roem, vooral als het gaat om ecologie en ook de gezondheid van werknemers en klanten. Hoewel Exxon op basis van eigen studies beter weet, zaait het bedrijf al jaren twijfels over de klimaatverandering. In Altötting mogen inwoners geen bloed doneren omdat de hele wijk vervuild is door een chemische fabriek van Dupont met PFAS, dat ontstaat bij de productie van Teflon. Hoewel de schadelijkheid al lang bekend was, werd er weinig aan gedaan. En dat is helaas een consistent patroon.

James E. Lovelock bijvoorbeeld, de in de zomer van 2022 overleden ontdekker van het gat in de ozonlaag en de schadelijkheid van CFK's, wees veertig jaar geleden al (in zijn boek over de GAIA-theorie) op de grote problemen die de "lopende band economie" ons zal opleveren. Een vorm van economie die leidt tot zaken als een "vergiftigde waarheid", omdat winst en verantwoordelijkheid daarin niet samenkomen.

Een stimulans om zaken anders te doen

Helaas is de lopende band economie de vorm van economie die nog steeds de standaard is. Want het besef dat het leven en ook gezonde economische activiteit in cycli is georganiseerd, dat Lovelock toen ook al formuleerde, is nog steeds niet tot iedereen doorgedrongen.
Helaas begrijpen veel bedrijven nog steeds niet dat winst en verantwoordelijkheid voor onze planeet samen kunnen gaan.
En als ik daaraan wordt herinnerd door een déjà vu zoals bij Exxon, vind ik dat beangstigend.

Maar ik vind het ook inspirerend om te laten zien met ons werk bij allsafe: Hé, dat kan: we kunnen winst maken en ecologisch verantwoord handelen met een economie die gericht is op kringlopen! Blue business is een bedrijfsstrategie die werkt!

Voor mij leidt de logica van de lopende band economie tot een doodlopende weg. Want die werkt op een niet-natuurlijke manier - en het maakt niet uit hoe smal de rand is die we als onze habitat op aarde kunnen beschouwen. Maar een blauwe economie die vertrouwt op bedrijfsmodellen die zich inzetten voor circulair denken, heeft een toekomst omdat zij begrijpt wat er op het spel staat: onze aarde lijkt zo groot, de hemel zo wijd. Hoe moeten onze hulpbronnen dan beperkt worden? Waarom zouden wij, onze kinderen, ooit iets tekort komen?

Maar onze atmosfeer is alleen geschikt als comfortabele leefruimte voor ons tot een hoogte van ruim twee kilometer (ik vind een mooie vergelijking met de ui: de atmosfeer is slechts een flinterdunne sluier. Zo dun als een uienschil vergeleken met de grootte van een ui). Ons leven speelt zich af in een heel dun laagje, een heel kwetsbaar laagje. Voor mij een zeer emotionele voorstelling en een die je aan het denken zet.

Ik vind dat als u en ik de kans hebben om deze kwetsbare laag te behouden - en tegelijkertijd goede winsten te maken: waarom zou u dat niet doen?

Jens Laufer