W moich blogach i postach zawsze pisałem o tym, co każdy z nas może zrobić, aby chronić zasoby naszej planety, produkować mniej odpadów i zużywać mniej energii. I to prawda: mogę coś zrobić. Ty też możesz coś zrobić: mniej latać, jeździć rowerem zamiast samochodem, brać prysznic rzadziej i przez krótszy czas, kupować żywność regionalnie i sezonowo, naprawiać rzeczy (zlecać naprawę) zamiast kupować nowe.
I to też prawda: wszystko to ma związek z robieniem bez. To zawsze jest trochę kłopotliwe. I zawsze pomaga tylko trochę. Bez względu na to, jak bardzo będziemy się ograniczać: w przyszłości nadal będziemy produkować CO2, nadal będziemy zużywać energię i surowce. Gdybyśmy naprawdę chcieli ocalić Ziemię, musielibyśmy zlikwidować samych siebie. Ale nie chcemy ocalić naszej planety jako takiej, chcemy ocalić Ziemię jako siedlisko dla nas, ludzi.
Więc co możemy zrobić? Jak by to było, gdybyśmy choć raz spojrzeli na siebie jako na istoty ludzkie, nie jako na problem, ale jako na możliwe rozwiązanie. Moglibyśmy pomyśleć w odwrotny sposób: nie jak możemy wyrządzić mniej szkód środowisku, ale jak możemy być przydatni dla klimatu w przyszłości.

Jak sprawić, by dzieci miały pozytywny klimat

Co by było, gdyby w przyszłości można było używać kompostowalnych pieluszek dla dzieci? Dziecko produkowałoby wtedy taką ilość kompostu od urodzenia do nocnika, która mogłaby zostać wykorzystana do posadzenia 150 drzew. Które z kolei magazynują mnóstwo CO2. Tak więc, rezygnując z pieluch, dziecko miałoby już pozytywny ślad węglowy i przyczyniłoby się do zapobiegania globalnemu ociepleniu!
A co powiesz na przykład na projektowanie pralek w taki sposób, abyśmy mogli je całkowicie rozmontować pod koniec ich cyklu życia i ponownie wykorzystać wszystko, co znajduje się w środku? Innymi słowy, prawdziwa gospodarka o obiegu zamkniętym. Zresztą, nie chodzi o posiadanie pralki. Chodzi o jej używanie. O tym powinniśmy myśleć i odpowiednio projektować produkty.
Przyznaję: nie wpadłem na te pomysły. Ale kiedy usłyszałem, jak prof. dr Michael Braungart mówi o takich pomysłach podczas 15. Dni Zrównoważonego Rozwoju w Düsseldorfie w grudniu ubiegłego roku, od razu pomyślałem: "Tak, to musi iść w tym kierunku!".

Człowiek i środowisko - przemyślenia

Prof. dr Michael Braungart jest współtwórcą idei cradle-to-cradle. Idea, która się za nią kryje: Wszystko, co produkujemy, powinno być zaprojektowane w taki sposób, aby było albo całkowicie biodegradowalne, a tym samym zwracało cenne składniki odżywcze do naturalnego cyklu. Lub w taki sposób, aby poszczególne części mogły być całkowicie ponownie wykorzystane, tj. powrócić do cyklu produkcyjnego. A nawet lepiej: dlaczego nie zaprojektować produktów lub materiałów, które usuwają CO2 z atmosfery? Które tym samym nie tylko mniej szkodzą naszemu środowisku, ale wręcz czynią je "zdrowszym"? Naszym celem powinien być powrót do poziomów emisji gazów cieplarnianych z 1900 roku.
Wiele z tych założeń to wciąż mrzonki. Ale ludzie na całym świecie pracują nad takimi produktami i procesami. To dodaje nam odwagi.
Najbardziej fascynujące jest jednak dla mnie to, że prof. Braungart całkowicie zmienia podejście do relacji między ludźmi a środowiskiem. Mówi, że ludzie mogą stać się częścią rozwiązania problemu, który sami stworzyli. Twierdzi, że nie może być dobrego życia w złym życiu i dlatego nie chodzi o wyrządzanie mniejszej szkody, ale o wywieranie pozytywnego wpływu. Nie możemy rozwiązać naszych problemów za pomocą tych samych sposobów myślenia, które je spowodowały, ale musimy myśleć i rozwijać wszystko od nowa. Aby znaleźć nowe rozwiązania, konieczne jest nieustanne kwestionowanie naszego obecnego status quo.
Dla mnie już sam wykład prof. Braungarta sprawił, że wizyta na Dniu Zrównoważonego Rozwoju była warta zachodu.

Heike Hundertmark
PS: Przy okazji, allsafe było jednym z finalistów nagrody dla najbardziej zrównoważonej firmy w Niemczech.