Repareren in plaats van weggooien, hergebruiken in plaats van opnieuw produceren - dat kan voor ons allen de enige weg naar de toekomst zijn: Ik vind het geweldig wat we bij allsafe doen. Het is gewoon logisch. Samen met u willen we de klimaatverandering afremmen en een circulaire economie, duurzaam ondernemen, invoeren. Dat is onze visie. Maar kan jij het je veroorloven, kunnen wij het ons veroorloven?
Duurzaamheid versus economische realiteit?
De klanten zien: Ik betaal 60 euro voor een nieuwe beveiligingsstang. Voor een gebruikte van allsafe, is het nog steeds 50 euro. Duurzaamheid of niet, dat is niet beduidend goedkoper. En onze geesten zitten vast in het idee dat nieuw altijd beter moet zijn en tweedehands goedkoper.
Wat klanten vaak niet zien of beseffen is onze service. Wij leveren de klanten een doos met defecte onderdelen, halen ze op, repareren ze, laten ze UVV-testen, en brengen ze terug naar de klant. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Amerika betalen Duitsers niet graag voor service omdat we denken dat we het zelf kunnen. De flat schoonmaken, bijvoorbeeld. Dus hou ik ervan om te rekenen: Welk inkomen zou u in die tijd kunnen genereren, tegen uw uurtarief?
Na mij, de schaarste van middelen?
Maar natuurlijk: als je als ondernemer elke cent moet omdraaien - en ik weet dat de logistieke sector schaamteloos krappe marges heeft - dan is duurzaamheid niet het eerste waar je je omgedraaide cent aan wilt of kunt besteden.
Maar denk bijvoorbeeld ook aan uw toeleveringsketens: veel leveranciers die in China produceren, hebben tijdens de pandemie grote moeilijkheden ondervonden. Maar duurzame productie in Duitsland en Europa zorgt ook voor betrouwbaardere toeleveringsketens. En wie zegt dat Corona de laatste pandemie is waar we mee moeten leven?
We moeten er nu over nadenken.
Of denk aan onze grondstoffen: de hulpbronnen van onze planeet zijn eindig. Dat betekent dat we nu moeten heroverwegen. Je zou kunnen zeggen: "Er is nog genoeg voor mij. Na mij, de schaarste van middelen!" Maar zal deze berekening werken? Misschien voor de komende 50 jaar. Maar misschien alleen de komende vijf tot tien jaar. De instorting van veel bevoorradingsketens in de afgelopen twee jaar heeft aangetoond hoe snel dit kan gebeuren. Het daaruit voortvloeiende tekort aan grondstoffen heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat de prijs van nieuwe staven voor het vastzetten van ladingen met 25% is gestegen.
Het zijn vaak de familiebedrijven die hier anders over denken. Zij willen dat hun kinderen en kleinkinderen het bedrijf met succes kunnen voortzetten. Dus voor hen is duurzaamheid een zeer reële zorg. De vraag is dus niet of wij ons als ondernemers duurzaamheid kunnen veroorloven. De vraag is: kunnen wij het ons veroorloven niet duurzaam zaken te doen?
Daarnaast heeft duurzaamheid voor mij ook iets te maken met waardering en verantwoordelijkheidsgevoel. Waardering voor de dingen die wij produceren en gebruiken, voor onze planeet en een gevoel van verantwoordelijkheid voor de generaties na ons.
