Toen ik in januari op tv de beelden zag van Lützerath, waar mensen protesteerden tegen de bruinkoolwinning, hoorde ik niet alleen de wil om weerstand te bieden en vastberadenheid in de stemmen van de jongeren die daar werden geïnterviewd. Ik hoorde ook een zekere woede. Het soort woede dat voortkomt uit frustratie. En ik dacht na over waar deze woede, deze frustratie, vandaan komt.
Generatie Z heeft andere levensdoelen dan wij - en dan?
De protesten werden grotendeels gedragen door Generatie Z, zij die geboren zijn tussen 1997 en 2012. Hun voorgangers, de millennials, waartoe ik ook behoor, werden door sommigen denigrerend de "sneeuwvlokgeneratie" genoemd: Bij de minste stress smolten ze weg als sneeuwvlokjes. Aan de andere kant hadden ze een groot gevoel van aanspraak. Generatie Z daarentegen wordt "pleziergericht" genoemd,
Los van het feit dat elke generatie na hen precies deze dingen heeft aangenomen - denk ik dat de jongeren van vandaag echt een ander idee hebben van wat ze van het leven willen dan hun ouders. Maar dat onderscheidt hen zeker ook niet van andere generaties.
Denk even terug: hoeveel van het voorbeeld dat je ouders je gaven, wilde je overnemen - en hoeveel zeker niet?
En wat is er zo verkeerd aan het feit dat generatie Z niet langer de Benz voor het rijtjeshuis in de nieuwbouwwijk als levensdoel heeft? Ze willen zelfbeschikking en werk dat zinvol voor ze is, dat doelgericht is. En wat is er zo verkeerd aan om levenskwaliteit boven salaris te stellen?
Het lijkt deel uit te maken van het generatiecontract dat degenen die op dit moment "aan het roer staan", die al iets bereikt hebben, de volgende generatie een etiket opplakken en niet serieus nemen. En vooral: niet luisteren.
"Wees stil als volwassenen praten!" Dat was in feite de houding van velen toen de Fridays for Future beweging zich uitsprak. "Leer eerst iets!"
Wat maakt Generatie Z echt boos?
En ik denk dat dat precies is wat Generatie Z zo boos maakt. Ze zeggen: "Jongens, het is onze toekomst die jullie voor onze ogen aan het opgraven zijn als jullie niet eindelijk van gedachten veranderen! En jullie willen niet eens naar ons luisteren! Jullie willen op dezelfde voet doorgaan, ten koste van ons - en wij moeten daarover zwijgen?!"
Het is de woede die in de ogen van Greta Thunberg schitterde toen ze haar "Hoe durven jullie?!" naar de politici op de VN-klimaattop slingerde.
En terecht: als onze generatie, als jij en ik er niet in slagen om de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde te stoppen, dan zal Generatie Z het live meemaken als het klimaat kantelt - met alle catastrofale gevolgen van dien (zie mijn blog"Regionaal geteelde watermeloenen? Waarom je er niet blij meemoet zijn". Generatie Z is misschien wel de eerste generatie die niet kan hopen het later beter te hebben. Ze leven met de gedachte: "Als we geluk hebben, blijven de dingen zoals ze zijn. Zo niet, dan wordt het erger."
En daarom wil ik een oproep doen aan alle politici, alle ondernemers, iedereen die het in handen heeft om de toekomst vorm te geven: Breng Generatie Z aan tafel, kruip in hun huid, luister naar hen! Niet alleen omdat ik geloof dat jij en ik verantwoordelijk zijn voor de wereld die we hen nalaten, maar om te horen wat zij voor te stellen hebben. Ik weet zeker dat dit tot heel andere oplossingen zal leiden dan die we zelf bedacht zouden hebben.
En we kunnen nu niet genoeg oplossingen krijgen!
Heike Hundertmark
