Bij allsafe hebben we in 2011 voor het eerst_{een koolstofvoetafdruk}gemaakt. Ik had het boek "Green Recovery" gelezen van de Amerikaan Andrew S. Winston. De auteur had de koolstofvoetafdruk berekend van veel producten voor dagelijks gebruik. Bij hem las ik voor het eerst de termen Scope 1, Scope 2 en Scope 3. Ik vond dat spannend. En inspirerend. Ik dacht: dat kan toch niet zo ingewikkeld zijn, dat doen we bij allsafe nu ook ... Nou, het is ook niet ingewikkeld. Als je je houdt aan Scope 1 en Scope 2. Maar als je het goed wilt doen - en dat betekent Scope 3 aanpakken - dan wordt het een ander spelletje. Want wat er dan gebeurt is dit: Je ontdekt dat je je bedrijfsmodel moet herzien, hoe je beheert en werkt ...

Dit is waar de meeste mensen stoppen

Als u de_{koolstofvoetafdruk van}uw bedrijf berekent, bepaal dan het verbruik van primaire energie in het bedrijf voor Scope 1, bijvoorbeeld gas, kolen, olie, brandstof. Scope 1 omvat de primaire energie die u nodig hebt voor de werking van uw bedrijf, de verwarming, de proceswarmte, als brandstof voor uw bedrijfsvoertuigen. Scope 2 is het resultaat van het secundaire energieverbruik, d.w.z. het elektriciteitsverbruik in en voor het bedrijf. U kunt Scope 2 gemakkelijk van uw elektriciteitsrekening aflezen.

Dat was het eigenlijk. En het optimaliseren van de_{koolstofvoetafdruk}op basis van Scope 1 en Scope 2 is relatief eenvoudig: het antwoord is besparen. Optimaliseer uw processen zodat u minder energie verbruikt.

Tot zover alles goed. En dit is waar de meeste mensen stoppen. Omdat het nu ingewikkeld wordt. Omdat de meeste bedrijven terugschrikken voor de consequenties om ook naar Scope 3 te kijken. Zij houden het liever bij eenvoudige optimalisatie - maar deze optimalisatie is niet langer voldoende.

Waarom optimalisatie niet genoeg is

Met Scope 3 registreer je alles wat buiten het bedrijf nodig is tijdens de productie van grondstoffen, raffinage, transport ervoor en erna, maar ook tijdens het gebruik van de geproduceerde goederen tot aan verwijdering en recycling.

Dat is echt ingewikkeld. Ook omdat je meestal nauwelijks bruikbare gegevens hebt om mee te beginnen. Je moet in het begin veel werken met vereenvoudigingen en schattingen. En dat is waarom velen zeggen: "We zullen Scope 3 later behandelen, als we betere gegevens hebben, als we niet meer hoeven te vereenvoudigen..." - Dat is begrijpelijk, want met zo'n aanpak maak je jezelf kwetsbaar mocht iemand je database onder de loep nemen. Maar toch, met het oog op duurzaamheid en de hoognodige vermindering van de_{koolstofvoetafdruk van}ons mensen, is dit gewoon te weinig.

Waarom? Voor ons bij allsafe valt slechts 3 tot 4 procent onder Scope 1 en Scope 2. We kunnen hier en daar optimaliseren - als we ons niet bekommeren om de andere 96 procent van onze_{koolstofvoetafdruk}, komen we geen stap verder. En zo zal het eruit zien voor de meeste bedrijven die goederen produceren. Daarom zeg ik: optimaliseren is niet genoeg. Je moet de 96 procent van je_{koolstofvoetafdruk}aanpakken, want dan kun je echt een duurzaam verschil maken.

Dit betekent echter dat u een drastisch besef krijgt waar de meeste mensen nu nog voor terugdeinzen: dat meer dan 96 procent van uw_{koolstofvoetafdruk}, die Scope 3 voor zijn rekening neemt, zijn oorsprong vindt in uw bedrijfsmodel. Dus je moet je business model onder de knie krijgen!

Wat dit betekent voor ons business model

Ik vroeg me bij allsafe af wat we kunnen doen. 50 procent besparen op de 4 procent die van Scope 1 en 2 in energie komt, dat is mooi. Maar daarmee kunnen we geen wezenlijke bijdrage leveren aan het redden van onze planeet en ook niet aan onze welvaart. We moeten Scope 3 aanpakken en de 96 procent plus - ons bedrijfsmodel. We moeten onze manier van zaken doen heroverwegen.

Onze economie, de productie van meer en meer van hetzelfde, groei als bedrijfsmodel, is verantwoordelijk voor de enorm slechte_{CO2 balans}die ons als mensheid bedreigt.

Maar niet meer groeien - en dan niet succesvol zijn in zaken en op een gegeven moment de winkel moeten sluiten?

Een echt dilemma. Het kostte me een paar jaar bij allsafe om het op te lossen.

Hoe kan de economie dan functioneren, hoe kan groei worden gegenereerd zonder meer en meer van hetzelfde te produceren?

Het idee was om economische activiteit en groei te herdenken in termen van een circulaire economie. Het idee was om te gebruiken in plaats van te bezitten.

Heroverwegen loont voor u

Als onze klanten de goederen die wij produceren niet meer kopen, is het voor hen aantrekkelijker om deze goederen gewoon te gebruiken. Als onze klanten betalen voor het gebruik van ladingsbeveiligingen, balken, rails, netten - net zoals velen tegenwoordig geen CD's of platen of DVD's meer kopen, maar zich gewoon verzekeren van het voordeel via muziekabonnementen, via filmabonnementen: gewoon om naar muziek te kunnen luisteren, om films te kunnen bekijken wanneer je maar wilt ... - dan zouden wij bij allsafe het zonder steeds meer productie kunnen stellen en nog steeds zaken kunnen doen.

Vervolgens hebben wij een aantal jaren gewerkt aan de uitvoering van dit idee en veel geëxperimenteerd op de markt. We hebben verschillende keren gefaald met onze implementatie benaderingen.

Maar ik was ervan overtuigd dat de heroverweging zijn vruchten zou afwerpen. Het idee van een circulaire economie, ons nieuwe bedrijfsmodel van "gebruiken in plaats van bezitten", zal vruchten afwerpen.

We hebben veel geleerd van de tegenslagen. En vandaag, in 2022, hebben we een nieuw businessmodel dat al drie jaar werkt: all:change, repareren in plaats van weggooien en nieuw kopen. En wij doen dit voor alle palen, balken die onze klanten gebruiken - ongeacht waar onze klanten deze producten ooit kochten.

Wij hebben geleerd van onze_{koolstofvoetafdrukgegevens}. Wij zijn de uitdaging aangegaan om opnieuw na te denken en zo groei en economisch succes opnieuw te definiëren.

Klinkt eenvoudig en logisch - maar wat achteraf zo eenvoudig en logisch klinkt, is vaak een lange weg. Wees niet bang om deze weg in te slaan.

Detlef Lohmann