In mijn blogs en posts heb ik altijd geschreven over wat ieder individu kan doen om de hulpbronnen van onze aarde te behouden, om minder afval te produceren, om minder energie te verbruiken. En het is waar: ik kan iets doen. Jij kunt iets doen: minder vliegen, fietsen in plaats van autorijden, minder vaak en korter douchen, regionaal en seizoensgebonden voedsel kopen, dingen (laten) repareren in plaats van nieuw kopen.
En het is ook waar: dit heeft allemaal te maken met zonder doen. Het is altijd een beetje een domper. En het helpt altijd maar een klein beetje. Hoezeer we onszelf ook beperken: we zullen in de toekomst nog steeds CO2 produceren, we zullen nog steeds energie en grondstoffen verbruiken. Als we de aarde echt zouden willen redden, zouden we onszelf moeten afschaffen. Maar we willen onze planeet niet als zodanig redden, we willen de aarde redden als leefomgeving voor ons mensen.
Dus wat kunnen we doen? Hoe zou het zijn als we naar onszelf als mens zouden kijken, niet als het probleem, maar als de mogelijke oplossing. Je zou andersom kunnen denken: niet hoe je minder schade aan het milieu kunt toebrengen, maar hoe je in de toekomst nuttig kunt zijn voor het klimaat.

Hoe zorg je ervoor dat je kinderen een positief klimaat krijgen

Wat als je in de toekomst composteerbare kinderluiers zou kunnen gebruiken? De baby zou dan vanaf de geboorte tot aan het potje via deze luiers een hoeveelheid compost produceren die gebruikt zou kunnen worden om 150 bomen te planten. Die op hun beurt weer veel CO2 opslaan. Dus door luiervrij te worden, zou je kind al een positieve CO2-voetafdruk hebben - en zijn steentje hebben bijgedragen aan het voorkomen van de opwarming van de aarde!
Of wat dacht je ervan om bijvoorbeeld wasmachines zo te ontwerpen dat we ze aan het einde van hun levenscyclus volledig uit elkaar kunnen halen en alles binnenin kunnen hergebruiken? Met andere woorden, een echte circulaire economie. En trouwens, het gaat niet om het bezitten van een wasmachine. Het gaat om het gebruik ervan. Daar moeten we over nadenken en producten op afstemmen.
Ik geef toe: ik heb deze ideeën niet bedacht. Maar toen ik Prof. Dr. Michael Braungart hoorde praten over zulke ideeën op de 15e Sustainability Days in Düsseldorf afgelopen december, dacht ik meteen: 'Ja, het moet deze kant op!

De mens en het milieu - heroverwogen

Prof. Dr. Michael Braungart is de mede-uitvinder van het cradle-to-cradle-idee. Het idee erachter: Alles wat we produceren zou zo ontworpen moeten worden dat het ofwel volledig biologisch afbreekbaar is en dus waardevolle voedingsstoffen teruggeeft aan de natuurlijke cyclus. Of op zo'n manier dat de afzonderlijke onderdelen volledig hergebruikt kunnen worden, d.w.z. terug in de productiecyclus kunnen worden gebracht. En nog beter: waarom zouden we geen producten of materialen ontwerpen die CO2 uit de atmosfeer halen? Die ons milieu dus niet alleen minder schade toebrengen, maar het zelfs 'gezonder' maken? Een terugkeer naar de niveaus van broeikasgassen in de 1900 eeuw zou ons doel moeten zijn.
Veel hiervan is nog toekomstmuziek. Maar overal ter wereld werken mensen aan dergelijke producten en processen. En dat geeft ons moed.
Het meest fascinerende voor mij is echter dat Prof. Braungart de relatie tussen mens en milieu volledig heroverweegt. Hij zegt dat mensen een deel van de oplossing kunnen worden voor het probleem dat ze zelf hebben gecreëerd. Door te zeggen dat er geen goed leven kan zijn in een verkeerd leven en dat het er dus niet om gaat om minder kwaad te doen, maar om een positief effect te hebben. We kunnen onze problemen niet oplossen met dezelfde denkwijzen die ze veroorzaakt hebben, maar moeten alles opnieuw denken en ontwikkelen. Om nieuwe oplossingen te vinden, is het nodig om onze huidige status quo voortdurend in vraag te stellen.
Voor mij maakte alleen al deze lezing van Prof. Braungart het bezoek aan de Dag van de Duurzaamheid de moeite waard.

Heike Hundertmark
PS: Overigens was allsafe een van de finalisten voor de prijs voor het meest duurzame bedrijf in Duitsland.