Na een lange werkdag - als mijn voeten pijn doen, mijn hoofd gonst en ik niet veel energie meer in me voel - zoek ik naar een manier om uit mijn malaise te breken, me weer goed te voelen en toch nog van de avond te kunnen genieten. Maar hoe kan ik, kunnen wij, onszelf snel herprogrammeren? En overschakelen van werk naar vrije tijd, van kantoor naar thuis en van professionele discussies naar persoonlijke onderwerpen?

Maar hoe zou het zijn als we onszelf zouden accepteren, zelfs als we ziek zijn? Als we zouden proberen om zowel de negatieve als de positieve gevoelens te accepteren? Dat zou niet alleen goed zijn voor ons, maar ook voor onze planeet. En wel in twee opzichten:

Altijd goedgehumeurd?

1) We hoeven niet altijd blij te zijn! We zijn opgevoed om gelukkig en vrolijk te zijn, maar het leven is geen ponyboerderij. Soms gaan er dingen mis, soms neemt het leven een wending die we niet gepland of verwacht hadden. Het is dus prima om soms een slecht humeur te hebben. Ik probeer ook negatieve gevoelens toe te laten. Om ze bewust te herkennen en te ervaren. Want het tegenovergestelde - en dat observeer ik heel vaak - zou zijn: afleiding. En dat brengt me meteen bij het tweede aspect.

2) Ik kom zelden in de stad. Dit maakt online aanbiedingen des te verleidelijker voor mij. Dus als ik na een stressvolle dag mijn e-mails zit te lezen en er springt een goed gemaakte advertentie in een nieuwsbrief in het oog, dan klik ik erop. Dat is eigenlijk absurd, want marketing is mijn stokpaardje. Ik ken de trucjes achter de kleurrijke advertenties. En toch: het vooruitzicht van een nieuwe outdooruitrusting of nieuwe fietskleding doet mijn humeur opfleuren. Terwijl ik op "in winkelmandje" klik, stel ik in mijn hoofd mijn eigen avontuurtje samen. Uit het slechte humeur, op naar de volgende korte vakantie.

Warme gevoelens van geluk

Het probleem hiermee is dat ik mezelf afleid met consumeren. Met dingen die ik eigenlijk niet nodig heb. Met spullen die onnodig grondstoffen verbruiken. En dat wil ik niet, het is volledig in strijd met het idee van de circulaire economie!

Maar hoe krijg ik anders die gezellige, warme gevoelens van geluk - als het niet door consumptie is? 

Ik heb iets gevonden dat niet alleen net zo goed voor me is als winkelen, maar ook veel duurzamer: dankbaarheid. Ik sta elke ochtend een half uur eerder op om yoga te doen, te mediteren of mezelf bewust te maken van waar ik vandaag dankbaar voor ben. Dat kunnen kleine dingen zijn, zoals het zonnetje dat door het open raam naar binnen schijnt, of grotere dingen, zoals het feit dat mijn kinderen gezond zijn. Dit moment van stilstaan laat me zien waar ik nu ben. Wat er in me omgaat en wat op dit moment belangrijk voor me is. Het stelt me in staat om bewust te focussen op het positieve. Of ik merk ook andere gevoelens op - vermoeidheid, frustratie, opwinding, kalmte, ... het hele scala aan emoties.

Op zoek naar beloning

Dinsdag is mijn lange dag. Rechtstreeks van mijn werk naar de kindergymnastiek. Tegen de tijd dat ik 's avonds thuiskom, ben ik soms echt uitgeput. Dus wil ik iets goeds voor mezelf doen. Op zoek naar een beloning dwalen mijn ogen af naar de zak chips. Maar inmiddels heb ik geleerd dat mijn yogamat op dit soort momenten de betere keuze is. Het resultaat is hetzelfde: Ik voel me beter! En dit goede gevoel houdt veel langer aan dan na het eten van chips. Klinkt banaal?

Wat ik je probeer te vertellen is dat chips en yoga net zo nauw verwant zijn als consumptie en dankbaarheid: ze vervullen dezelfde behoefte. Welke van de twee je kiest is aan jou - en het hoeft niet per se yoga te zijn - een wandeling, een goed boek, gewoon zitten, liggen, kijken. De keuze is aan jou.

Heike Hundertmark